Η ψυχοθεραπεία παιδιών βασίζεται στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος μέσα στο οποίο το παιδί μπορεί να νιώθει ασφάλεια να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις εμπειρίες του. Δεδομένου ότι συχνά πολλά παιδιά δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν λέξεις για να περιγράψουν πώς αισθάνονται ή τι τα απασχολεί, ο θεραπευτής εκτός από τον διάλογο, αξιοποιεί ως θεραπευτικό μέσο το παιχνίδι και άλλους δημιουργικούς τρόπους έκφρασης, όπως τη ζωγραφική, το παιχνίδι ρόλων και την αφήγηση ιστοριών. Με αυτούς τους τρόπους τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη άνεση και ενθαρρύνονται να εκφράσουν τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τις ανησυχίες τους. Τα πιο συχνά ζητήματα που συναντάμε στην ψυχοθεραπεία παιδιών είναι Συναισθηματικές Δυσκολίες (όπως Άγχος, Κατάθλιψη, Φοβίες), Προβλήματα Συμπεριφοράς (όπως Επιθετικότητα, Υπερκινητικότητα, Διάσπαση της Προσοχής) και Δυσκολίες στις Διαπροσωπικές Σχέσεις. Στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η δημιουργία και εδραίωση μιας σχέσης ασφάλειας και εμπιστοσύνης του παιδιού με τον θεραπευτή. Μέσα από αυτή τη θεραπευτική σχέση, το παιδί μαθαίνει να κατανοεί καλύτερα τον εαυτό του, να επικοινωνεί όσα το απασχολούν στους άλλους, να ενισχύσει την αυτοεκτίμησή του, να βελτιώσει τις σχέσεις του με τους άλλους και τις δεξιότητές του στην επίλυση των προβλημάτων της καθημερινής του ζωής.

Ως προς την Ψυχοθεραπεία Εφήβων, η εφηβεία αποτελεί το αναπτυξιακό στάδιο των μεγάλων αλλαγών και κρίσεων για το άτομο. Ορισμένοι έφηβοι το αντιμετωπίζουν πιο εύκολα και για άλλους αποτελεί μεγάλη πρόκληση με σημαντικότατες κοινωνικοσυναισθηματικές επιπτώσεις στη ζωή τους. Βασικός στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η υποστήριξη τους σε αυτές τις έντονες προκλήσεις και αλλαγές που περιλαμβάνει αυτή η μεταβατική περίοδος της ζωής τους από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή.  Τα κυριότερα θέματα που απασχολούν τους εφήβους που προσέρχονται για θεραπεία, είτε με δική τους απόφαση, είτε με την παρότρυνση των γονιών τους, αφορούν, κυρίως, τις σχέσεις τους με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους και με τους συνομηλίκους τους. Μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία εξερευνούν τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν τις δυνάμεις τους και εξασκούνται σε νέους, πιο λειτουργικούς τρόπους σύνδεσης με τους άλλους ανθρώπους. Τα παιδιά όπως και οι έφηβοι για να μπορούν να εκφράζονται ανοιχτά, χρειάζεται να νιώθουν την ασφάλεια για το απόρρητο των όσων λέγονται στις συνεδρίες. Γι αυτό το λόγο, ο θεραπευτής ενημερώνει τους γονείς για το γενικότερο συναισθηματικό πλαίσιο του παιδιού και τα θέματα τα οποία το απασχολούν, χωρίς να δίνει περισσότερες πληροφορίες. Το απόρρητο μπορεί να σπάσει μόνο στην περίπτωση που το παιδί ή ο έφηβος τίθεται ή θέτει άλλο πρόσωπο σε κίνδυνο. Τέλος, προκειμένου να υπάρχει σταθερότητα στο πρόγραμμα του παιδιού ή του εφήβου, οι συναντήσεις είναι εβδομαδιαίες και πραγματοποιούνται ίδια μέρα και ώρα.

Οι δυσκολίες για τις οποίες οι γονείς απευθύνονται συνηθέστερα στον ειδικό, αφορούν:

• Άγχος αποχωρισμού
• Δυσκολία προσαρμογής στο σχολείο, σχολική φοβία, άρνηση
• Διάσπαση προσοχής/Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ/Υ)
• Δυσκολία στις σχέσεις με τους συνομιλήκους
• Αδελφική αντιζηλία
• Προβλήματα συμπεριφοράς (επιθετικότητα, ψέματα κ.α.)
• Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος
• Άγχος, φοβίες, μειωμένη αυτοεκτίμηση
• Δυσκολίες στην τήρηση των ορίων
• Χωρισμός-διαζύγιο, συγκρούσεις
• Ασθένεια, απώλεια, πένθος
• Ψυχοσωματικά προβλήματα
• Τραυματικά ή ψυχοπιεστικά γεγονότα
• Διαταραχές στη διατροφή/στον ύπνο
• Μαθησιακές δυσκολίες